SIBIU HOME  |   CONTACT  |   SERVICII  |   WEB DESIGN  |   WEB HOSTING  |   DIGITAL PHOTOGRAPHY  |   SEO (SEARCH ENGINE OPTIMIZATION)  |   INTERNET CONSULTING

Prenumele 'Maniu' si toponimul 'Aciliu'

"Avem un oras frumos" zicea cineva odata. Hai sa le aratam tuturor ce se poate vedea la noi , pentru ca se poate...

Posts: 279
Joined: 15.05.2007 10:21
PostPosted: 06.03.2013 12:01
Sa prezentam datele:
Aciliu: sat in Marginimea Sibiului, atestat documentar in 1330
Prenumele 'Manius': prenume latin cu raspandire redusa nefiind folosit de marile familii romane. A fost folosit frecvent doar de anumite ginte cum sunt Acilii, Aemilii, Aquilii, Papirii, Sergii, and Valerii. Cateva personalitati latine cu acest prenume ar fi: Manius Acilius Glabrio (3 consuli cu acest nume), Manius Curius Dentatus.
Este ciudat faptul ca acest prenume cu frecventa redusa in lumea romana este un nume des folosit in Marginimea Sibiului sub diferite forme: Maniu, Manit, Man, Manel (pentru toate aceste forme, numele oficial scris in acte este Maniu). As spune ca in unele sate si in anumite perioade de timp acest nume a fost mai frecvent decat Ioan, Petru sau alte prenume comune romanesti.
Din punctul meu de vedere este greu de presupus faptul ca prezenta frecventa a unui prenume rar intalnit in alte parti (Maniu) si a toponimului Aciliu (numele gintei care a folosit cel mai mult prenumele Maniu) in aceeasi zona geografica, e doar o simpla coincidenta.

Dl Georg (sau oricine e interesat de subiect), va astept cu documente/argumente pro sau contra/lamuriri referitor la ce am expus mai sus :D . Sursele mele sunt doar cele usor de gasit pe internet (wikipedia, diverse site-uri), din pacate timpul si cunostiintele mele nule de germana nu imi permit sa cercetez arhive :(

Posts: 5
Joined: 05.03.2013 04:18
PostPosted: 13.03.2013 01:22
din postare inteleg ca Manius este un nume rar in lumea latina dar des folosit localizindu'l in Marginimea Sibiului. Care e dezbaterea ?

Posts: 2048
Joined: 24.10.2006 14:53
PostPosted: 16.04.2013 22:47
3.

E o simpla intamplare explicabila..in 2000 de ani, imposibil sa nu gasesti chestii care in DIFERITE limbi dau coincidente, mai ales daca fac parte din aceeasi familie lingvistica mare (indo-europene).


Manius Acilius Glabro
http://en.wikipedia.org/wiki/Manius_Acilius_Glabrio

nu are NIMIC, dar absolut nimic ce poate fi raportat la acest context..toponimic ACILIU si nume-prenume MANIU, amandoua ACUM romanesti.

Maniu, ata ca nume, cat si prenume vine direct din EMANUEL, un nume mai frecvent in lumea catolica, aici in Transilvania introdus prin Religia Crestina de Rit Greco-Catolic. Evident, trecând prin faza de DIMINUTIVIZARE ca prenume de copil, apoi s-a transferat prin uz curent catre nume si prenume clasice. Avem si forma MANU...

Râsu' lumii, lumea e mica,la fel exista in limba maghiara un transfer din EMANUEL catre varianta mai scurta MANÓ.

Off topic.
cautand aiurea, prin MANIU ajung la un articol DER SPIEGEL 1947 despre Iuliu Maniu care era bolnav si terfelit in proces .
Il fixez aici prin LINK, poate are cineva nevoie de istorie proprie scrisa de altii:



Der SPIEGEL 08.11.1947

Maniu der Letzte

Balance-Akt in Bukarest

http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-41123488.html
Copy-Paste, o chestie de care nu stiam:
Fusese acuzat ca ar fi tradator, ca ar fi tinut legaturi austro-ungare (?! ciudata acuzatie in 1947 ).
Si revista contraargumenteaza cu:
Er hat niemals von dem ungarischen Adelstitel seiner Familie Gebrauch gemacht. /El nu s-a folosit niciodata de titlul nobiliar ungar al familiei sale.


ACILIU

Tetscheln: Aciliu (Ecsellő)
http://de.wikipedia.org/wiki/Liste_deutscher_und_ungarischer_Bezeichnungen_rum%C3%A4nischer_Orte#T

http://ro.wikipedia.org/wiki/Aciliu,_Sibiu:


Aciliu

Atestare documentară 1330[1]


Aciliu (în maghiară Ecsellő, vechi prenume masculin unguresc, în dialectul săsesc Tytzlar, germană Tetscheln, Telscheln, Tetschlen), este un sat în partea de vest a județului Sibiu, în Depresiunea Săliște. Aparține de orașul Săliște. Anul primei atestări scrise este 1330 sub forma de Thychellew.


dar sa lasam DOCUMENTELE sa aratate:

URKUNDENBUCH: UB.I


thychelew

Documentul NU e in germana (numai regesta,explicatia), ci in latina, si aici intreeseaza de fapt numai DATA si NUMELE. SATULUI..

___________________________________________________________________

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/460


Urkunde Nr. 474 aus Band I


Seite im UB:
433-435
Heute in:
Karlsburg (Weißenburg), Batthyaneum [Biblioteca Naţională a României, Filiala Biblioteca documentară Batthyaneum, Alba Iulia]
Druckvorlage:
nach Original
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
________________________________________________________
474


1330 Mai 30 Das Grosswardeiner Kapitel beurkundet den Vergleich zwischen den Pfarrern des Mühlbacher Dekanates einerseits und Bischof Andreas und dem Weissenburger Kapitel andrerseits betreffend Zahlung des Census.

Orig. Perg. Kapitelarchiv Karlsburg Siegel war angehängt. [-- Auch eingeschaltet von König Ladislaus 1342, mit dieser Urkunde vom Großwardeiner Kapitel 1342, Orig. Perg.. ebd. Nr. 192. Photographie: Ungarisches Landesarchiv Budapest [Magyar Országos Levéltár] DF (Diplomatikai Fényképgyűjtemény) Nr. 277264 und 277267.]

Druck: Szeredai, Notitia (») 33-36. Fejér, Codex (») VIII, 3, 473-476. Archiv (») Neue Folge VIII, 1868. 314-316. Archiv (») 1880, 173-177.
Rumänische Übersetzung: Documente privind ist. Rom. (») C, veacul XIV, vol. II, 324-327. +
Regest: Jakó, Codex dipl. Trans. (») II, 251 Nr. 676. + Bónis, Szentszéki regeszták (») 93 Nr. 836. + Beke, Az erdélyi káptalan (») Nr. 92. + Történelmi tár (») 1889, 585. Anjou-kori oklevéltár (») XIV, 190-191 Nr. 303. +


Nos capitulum ecclesiae Waradyensis praesentium per tenorem significamus quibus expedit universis, quod accedentibus ad nostram praesentiam discretis viris magistris Benedicto archidiacono de Thylegd canonico nostro, Thoma praeposito Cybyniensi canonicis ecclesiae Transsiluanae et magistro Bulchu archidiacono de Zothmar cum sufficientibus procuratoriis ab una parte, et providis ac honestis viris Mychaele plebano de Kelnuk decano de Sebus et Johanne plebano de Apoldia superiori decanatusa) eiusdem diocesis Transsiluanae, similiter cum sufficientibus procuratoriis ex altera, per ipsos Mychaelem decanum et Johannem plebanum viva voce ac libera spontaneaque voluntate animo solenniter stipulando propositum exstitit et relatum et confessi sunt coram nobis, quod licet hoste humani generis antiquo id agente universi et singuli plebani de decanatu de Sebus, videlicet Georgius quondam plebanus de Vynch inferiori, Petrus de Arkus, Johannes de Kunyrthu, Herbordus de villa Volkani, Nicolaus de villa Petri, Nicolaus de Lancruk, quondam Danyel de Sebus, Jacobus de Sub castro, Homideus de Malo prandio, Nicolaus de Rycho, Mychael de Kelnuk, Nicolaus de Reech, Johannes de Orbow, Johannes de Duburka, Johannes de Apoldya superiori, Nycolaus de Omlas, Johannes de Thychelew, Arnoldus de Nigra aqua, Petrus de Chapurka, Albertus de Olmur, Johannes de Ludas, Jacobus de Enyedino, Vernerius de Apoldya inferiori, Nicolaus de Ruzmark, Johannes de Alba ecclesia et Henchmannus de Zekes contra venerabilem patrem dominum Andream dei et apostolicae sedis gratia episcopum Transsiluanum et honorabile capitulum eiusdem ecclesiae Transsiluanae insurgentes, indebite sedem apostolicam appellassent et praetextu seu occasione eiusdem appellationis et obedientia eidem domino episcopo, tamquam eorum ordinario debita recessissent et per spatium quatuor annorum iam elapsorum censum ab eorum ecclesiis ipsi capitulo debitum et sine contradictione a fundatione suarum ecclesiarum persolutum subtractum detinuissent, tandem actore deo ipsius antiqui hostis semper victore propitiante, supra dicti plebani superstites ac ab eo tempore decedentium successores ad cor reversi humiliter ac devote gratiam ipsius domini episcopi requirentes, ac pietate eiusdem eam obtinentes, ad obedientiam debitam reversi essent cum effectu, et appellationi eorum ac prosecutoriae ipsius appellationis et omni liti, actioni et controversiae renunciassent et coram nobis praedicti procuratores nomine procuratorio renunciarunt et renunciatione ipsa sedi apostolicae, ac eorum [S. 434] procuratoribus inibi existentibus per proprium nuncium sine dilatione significare assumpsissent ac coram nobis assumpserunt, et praedicti Mychael decanus et Johannes plebanus suarum procuratoriarum virtute et vigore subnixi vice et nomine universitatis plebanorum decanatus de Sebus se ipsos et plebanos praedictos universos et singulos ad gratiam et obedientiam praedicti episcopi Transsiluani, tamquam eorum diocesano debitam, reflexerunt, reddiderunt ac submiserunt, et suos errores recognoscentes in pristinae pacis praesidinm veritatem ac dilectionem remanentes censum quoque praedicto capitulo ecclesiae Transsiluanae ab eorum ecclesiis debitum sine contradictione qualibet dare et persolvere ac assignare, prout ab antiquo debebatur, assumpserunt et saepe dictum capitulum ecclesiae Transsiluanae in solidum ius percipiendi restituerunt pleno iure. Quas recognitionem, revisionem, reflexionem, submissionem, restitutionem praedicti discreti viri magistri Benedictus, Thomas praepositus et Bulchu archidiaconus de Zothmar virtute procuratoriarum vice ac nomine ipsius domini episcopi ecclesiae Transsiluanae et capituli eiusdem ecclesiae coram nobis benevole acceptarunt et ipsos plebanos universos et singulos in sinum et gratiam ecclesiae Transsiluanae gratiose assumpserunt. Ut autem tam solennis stipulatio, assumptio superius annotata perpetuae duraturae permaneant, partes eorum nobis modos, obligationes, poenas tales assumpserunt, posuerunt et interiecerunt, priraum quia census tali modo exigebatur ab eorum ecclesia, quod procurator seu nuncius capituli ad parochias singulorum plebanorum accedens per ordinem villae eundo omnes hospites et inquilinos1) per focos dicabat et a sexaginta focis dicatis et repertis plebanus villae eiusdem unam marcam fini argenti ponderis Budensis solvebat, et quod vel quoties sexaginta foci in villa reperiebantur, plebanus seu rector ecclesiae eiusdem villae tot marcas cum praedicto pondere solvere tenebatur, hoc partes taliter se mutasse et reformasse sunt confessi et coram nobis taliter mutaverunt et reformaverunt, quod nuncius seu procurator praedicti capituli ad dicandum ad eorum parochias amplius non accedat, sed iidem plebani de toto decanatu praedictum censum recolligant, prout eis videbitur expedire et in summa sub eorum periculo quinquaginta duas marcas fini argenti ponderis Budensis Albae apud cameram capituli tertio die festi beati Nicolai confessoris2) singulis annis ipsi capitulo assignabunt et persolvent semper in statera quatuor marcas elevando. Si autem pondus Budense tunc non haberetur, ad quamlibet marcam in pondere Transsiluano et specialiter de Sebus addent tres lotones, quam marcam vel marcas in aequipollentia additis ipsis tribus lotonibus capitulum pro Budensi pondere tenebitur accipere ab eisdem. Et omnia supra dicta praedicti Mychael decanus et Johannes plebanus procuratores supra dictorum plebanorum nomine procuratorio ac vice eorundem plebanorum attendere, observare et in nullo vel numquam contravenire sub talibus poenis infra scriptis assumpserunt, promiserunt et sollenni stipulatione se obligaverunt coram nobis, quod si in omnibus supra dictis et singulis supra dictorum aliquid contrarium acceptatum fuerit per eosdem plebanos [S. 435] vel eorum aliquos vel aliquem universaliter vel singulariter vel quoquomodo ab ipsis supra dictis obligationibus resilierint vel contravenerint vel in easdem temeritates relapsi fuerint vel aliquis fuerit, pro fac[to] sententias excommunicationis et periurii incurrant vel incurrat, incurrent vel incurret, quas sententias ab ipso episcopo Transsiluano eorum diocesano in se dixerunt recepisse et suis ecclesiis vel sua ecclesia ipso facto privati existant vel privatus. Et si ipsam causam reincipere vel quoquomodo ipsam appellationem vel controversiam renovare attentaverint, ducentas marcas fini argenti ponderis Budensis domino episcopo Transsiluano et eiusdem ecclesiae capitulo ante litis ingressum persolvendas pro poena adiecerunt et ad id coram nobis spontanea se obligaverunt voluntate. Datum quarto die Penthecostes videlicet tertio Kalendas Junii, anno domini millesimo CCCo tricesimo. Stephano praeposito, Johanne lectore, Nicolao cantore, Jacobo custode dominis et magistris ecclesiae nostrae canonicis salubriter existentibus.


a) Nachtrag UB I 620 statt decano.^

1) Vorlage: inclinos.^
2) Dezember 8. ^


Zurück zur Suche
________________________________________________________________________


http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/1296

Urkunde Nr. 1059 aus Band II

Seite im UB:
453
Heute in:
Hermannstadt, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Sibiu a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei]
Heutige Signatur:
Kirchenarchive A.B. [Colecţia de documente ale parohiilor ev. CA săseşti] Serie I (Inventar 223), Nr. 492 - Abt. 21: K. A. Hermannstadt [Parohia Ev. CA Sibiu], Nr. 2.
Druckvorlage:
nach Einschaltung (Insert)
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
____________________________________________________
1059

Hatvan 1376 Dezember 15 König Ludwig I. beauftragt die sieben Stühle, den der Gemeinde Grosspold durch Johann Tompa entrissenen Landstrich mit dem Hattertgebiete dieser Gemeinde wieder zu vereinigen.

Eingeschaltet von den sieben Stühlen 1378 [= UB Nr. »1086], Orig. Evangel. Kirchenarchiv Augsb. Bek. Grosspold. -- Diese Urkunde ist eingeschaltet von den sieben Stühlen 1424[= UB Nr. »1946], ferner mit dieser Urkunde von König Sigmund 1424[= UB Nr. »1951], Origg. ebendaselbst. Die Urkunde Sigmund's ist eingeschaltet von dem Weissenburger Kapitel 1432 [= UB Nr. »2139], Orig. ebendaselbst.

Nos Lodouicus dei gratia rex Hungariae, Poloniae, Dalmaciae et cetera. Vobis fidelibus nostris senioribus iudicibus et universis Saxonibus septem sedium partis Transsiluanae ad vestram petitionem per comites Johannem de sancta Agatha et Andream de Heuholm1) porrectam favemus et consentimus, ut illam terram seu portionem possessam, quam Johannes dictus Tompa2) de villa Felapoldi occupavit de facto, ad scitum et visum venerabilis in Christo patris domini Geublini episcopi Transsiluani et domini Johannis de Sorphnik castellani de Landescron3) dilectorum nobis et fidelium ac aliorum proborum virorum et seniorum usque ad beneplacitam nostram voluntatem eidem villae Felapoldi reapplicare et reannectere iusto modo debeatis atque valeatis de nostra permissione speciali. Datum in Hothuon, tertio die festi beatae Luciae virginis et martyris, anno domini Mmo CCCmo LXXVIto.


1) 1424 König Sigmund: Henholm. 1432: Honholm.^
2) 1424 König Sigmund und 1432: Compa.^
3) 1432: Landescren. 1424 König Sigmund: Schrift geschwunden, aber nach der Schreibweise dieses Namens an andern Stellen ist auch hier Landescren zu lesen.^


Zurück zur Suche
_________________________________________________________________________

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/1310

Urkunde Nr. 1086 aus Band II

Seite im UB:
481-483 a)
Heute in:
Hermannstadt, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Sibiu a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei]
Heutige Signatur:
Kirchenarchive A.B. [Colecţia de documente ale parohiilor ev. CA săseşti] Serie I (Inventar 223), Nr. 492 - Abt. 21: K. A. Hermannstadt [Parohia Ev. CA Sibiu], Nr. 2.
Druckvorlage:
nach Original
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
_________________

1086

Hermannstadt 1378 Januar 10 Die sieben Stühle schalten die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1376 Nr. »1059 ein und bezeugen den Verlauf der Grenzen zwischen Grosspold und Tetschein.

Orig. Perg. Evangel. Kirchenarchiv Augsb. Bek. Grosspold. Siegel war an grüner Seidenschnur angehängt. -- Eingeschaltet von den sieben Stühlen 1424 [= UB Nr. »1946], ferner mit dieser Urkunde von König Sigmund 1424 [= UB Nr. »1951], ferner mit dieser von dem Weissenburger Kapitel 1432 [= UB Nr. »2139], Origg. ebendaselbst.
Der Schreiber der Urkunde ist derselbe wie bei Nr. »1062. Die vorliegende Urkunde ist mit Rücksicht auf ihren Inhalt, statt zu dem in der Datierungsformel sich findenden Jahre 1377, hier zum Jahre 1378 eingereiht worden. Vergleiche auch die Urkunde des Bischofs Goblinus vom 7. März 1378 Nr. »1089.


Nos seniores iudices, cives et provinciales universi de septem sedibus provinciae Cibiniensis2) memoriae commendamus tenore praesentium praesentibus et futuris universis harum notitiam habituris, quod cum honorabiles viri seniores nostri comes Andreas de Purcberg3) iudex sedium Ruezmarkt,4) Sebus et Warasiensis et comes Johannes de valle Agnetis iudex sedis Schenk in personis universitatis populorum de Apoldia5) superiori comprovincialium nostrorum quandam literam patentem serenissimi principis domini nostri regis nobis in Cibinio in congregatione nostra generali exhibuissent in haec verba. (Folgt die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1376 Nr. »1059.) Hac siquidem litera coram nobis exposita praefati duo viri semores nostri comes Andreas et comes Johannes in personis dictorum populorum de Apoldia6) superiori nobis supplicaverunt petentes, ut contenta eiusdem literae regiae effectui debito mancipare dignaremur. Nos igitur iustis ipsorum petitionibus acquiescentes de consilio et scitu venerabilis in Christo patris praefati domini Geublini episcopi ac praedicti nobilis viri domini Johannis de Scharpenek castellani de Landescron7) providos viros seniores nostros Adalbertum de [S. 482] Magno horreo patrem praefati domini episcopi, comitem Janus de Cibinio iudicem sedis eiusdem, praedictum comitem Andream de Purcberg,1) comitem Mathiam de Apoldia inferiori et magistrum Sifridum notarium nostrum simul cum domino Petro subcustode in ecclesia Transsiluana homine capituli Transsiluani et Johanne dicto Bachritter2) vicecastellano de Landescron3) homine praefati domini Johannis de Scharpenek ad faciem praedictae terrae litigiosae in personis nostrae universitatis transmisimus committentes eisdem, ut ipsi sub testimonio praedicti capituli Transsiluani videlicet praedicti domini subcustodis ac etiam sub testimonio praefati domini Johannis de Scharpenek scilicet praedicti Johannis Bachritter2) ad faciem praedictae terrae litigiosae accedere et inibi omnibus vicinis commetaneis solito more convocatis ipsam terram litigiosam reambulare et in locis opportunis metas novas erigere necnon ipsam eandem terram litigiosam iuxta voluntatem, permissionem et favorem domini nostri regis sub certa et iusta metali distinctione praedictis populis de Apoldia superiori iusto modo statuere et reapplicare deberent. Qui praedicti viri Adalbertus, comes Janus, comes Andreas, comes Mathias et magister Sifridus tandem ad nos revertentes nobis concorditer retulerunt protestantes, quod ipsi sub anno domini Mmo CCCmo LXXmo septimo, quarta feria proxima ante festum purificationis beatae virginis Mariae4) ad Apoldiam5) superiorem6) praedictam venissent ibique usque ad diem tertium7) permanentes simul omnes vicinos commetaneos ut moris est legitime convocari fecissent. Quibus convocatis sexta feria proxima sequenti8) simul cum praedictis domino subcustode et Johanne Bachritter9) ad faciem dictae terrae litigiosae accessissent ipsamque in praesentia vicinorum commetaneorum convocatorum reambulantes infra scriptas metas novas iuxta veteres iusto modo erexissent ac ipsam eandem terram sub eisdem iustis et veris metis et terminis saepe fatis populis de Apoldia10) superiori eo modo, quo ad eosdem populos ex antiquo pertinuit et per eosdem possessa exstitit, perpetuo statuissent et reapplicassent nullo penitus contradictore existente. Ipsa autem metalis distinctio dictae terrae litigiosae inter Apoldiam superiorem et Titslar11) hoc ordine procedit. Primo incipiens in dorso montis illas duas villas interiacentis ab una meta quae separat territoria villarum Homlas, Titslar12) et Apoldiae superioris et procedit versus meridiem in dorso eiusdem montis per terras arabiles, ubi novem metae terreae successive in locis opportunis de novo sunt erectae usque ad montem et rubetum qui et quod est prope capellam beati Iudoci confessoris, indeque ascendit per illud rubetum ad [S. 483] verticem illius montis ubi una meta est erecta, deinde descendit ad feneta existentia in collo montis ubi iuxta semitam una meta est erecta, deinde secundum illam semitam transit illa feneta et secundum viam Steinweg vocatam ad nemus ascendens secundum directum processum illius viao procedit usque ad montem magnum vulgo Huenisperg1) vocatum, sub quo erecta est una meta, a qua versus meridiem ascendit usque ad sumitatem illius montis et inde in dorso montis eiusdem aliquantulum procedit versus occidentem et tunc descendit versus meridiem usque ad fluvium Swartzpach2) vocatum, ubi in pede montis meta lapidea et ultima est erecta ex latere praedicti fluvii in loco quasi per ictum lapidis superiori ad illum locum, ubi alter fluvius Teltscha vocatus ex transverso occurrens fluvium intrat praemissum. Nos igitur universa et singula praemissa ratificamus et approbamus praesentesque literas nostras privilegiales in testimonium ac perpetuam firmitatem universorum et singulorum supra scriptorum concessimus3) sigilli nostri provincialis et authentici appensione roboratas. Datum Cibinii in congregatione nostra generali, dominica infra octavas festi epiphaniarum domini, anno eiusdem millesimo trecentesimo septuagesimo septimo.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 2-7 auf S. 481 (1 zu voranstehender Urkunde), 1-12 auf S. 482, 1-3 auf S. 483.^
[S. 481]
2) 1424 König Sigmund: Cybiniensis.^
3) 1432: Purberg.^
4) 1424 Sieben Stühle: Kww&e&zmarkt. -- König Sigmund und 1432: Rwezmarkt.^
5) 1424 Sieben Stühle und König Sigmund: Appoldia.^
6) 1424 König Sigmund: Appoldia.^
7) 1424 König Sigmund und 1432: Landescren.^
[S. 482]
1) 1424 König Sigmund: Pureberg.^
2) 1424 König Sigmund und 1432: bachratus [2x].^
3) 1424 König Sigmund und 1432: Landescren. ^
4) 1377 Januar 28.^
5) 1424 König Sigmund: ad poldian.^
6) Vorlage: supiore [Abkürzungsstrich am Wortende].^
7) Januar 30.^
8) Februar 6.^
9) 1424 König Sigmund und 1432: bochritter.^
10) 1424 König Sigmund: Appoldia.^
11) 1424 König Sigmund: Tithslar. -- 1432: Thytslar.^
12) 1432: Tythslar.^
[S. 483]
1) 1424 König Sigmund und 1432: Hemusperg.^
2) 1424 König Sigmund: Swarchpath. -- 1432: ursprünglich Swarchpathak, ak rasiert, also: Swarchpath.^
3) Ãœber der Zeile nachgetragen.^


Zurück zur Suche

________________________________________________________________________

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/4450

_Urkunde Nr. 1946 aus Band IV


Seite im UB:
208-209 a)
Heute in:
Hermannstadt, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Sibiu a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei]
Heutige Signatur:
Kirchenarchive A.B. [Colecţia de documente ale parohiilor ev. CA săseşti] Serie I (Inventar 223), Nr. 495 - Abt. 21: K. A. Hermannstadt [Parohia Ev. CA Sibiu], Nr. 5.
Druckvorlage:
nach Original
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
___________________________________________________
1946

1424 Mai 4 Die Sieben Stühle bestätigen ihre Urkunde von 1378 Nr. »1086 mit der Urkunde König Ludwig I. von 1376 Nr. »1059, den Verlauf der Grenze zwischen Grosspold und Tetscheln betreffend.

Orig. Perg. Archiv der ev. Kirchengemeinde A. B. Grosspold. Siegel war in weisses Wachs vorne aufgedrückt. Die Urkunde ist von demselben Schreiber geschrieben wie die erste Ausfertigung von Nr. »1873. - Eingeschaltet von König Sigmund 1424 [= UB Nr. »1951], mit dieser Urkunde vom Weissenbarger Kapitel 1432 [= UB Nr. »2139], Origg. ebenda.

Nos iudices et iurati seniores universitatis quoque provincialium septem sedium Saxonicalium partium Transsiluanarum1) significamus tenore praesentium quibus convenit universis, quod nobis in generali nostro colloquio in civitate Cibiniensi2) celebrato feria3) tertia proxima post dominicam quadragesimalem qua cantatur reminiscere anno domini Mo CCCCo XXIIIIo 4) accesserunt in nostram praesentiam providi viri villicus5) et quidam seniores villae Appoldiae6) superioris offerentes nobis quasdem literas per praedecessores nostros eidem villae et ipsius commansoribus datas et concessas libertates ipsorum ac metalium territorii distinctiones in se continentes, supplicantes quatenus propter ipsarum literarum vetustatem, quamvis ullomodo7) vitiatarum nec corruptarum ipsis alias nostras literas tenores earundem in se continentes dare dignaremur ac concedere ad cautelam. Quarum literarum tenor sequitur in haec verba. (Folgt die Urkunde der Sieben Stühle von [S. 209] 1378 Nr. »1086 mit der Urkunde Ludwig I. von 1376 Nr. »1059.) Nos1) igitur iustis ipsorum petitionibus inclinati praesentes ipsis senioribus et toti communitati villae praedictae nostras literas concessimus minoris nostri sigilli munimine consignatas. Datum in crastino inventionis sanctae crucis, anno domini millesimo quadringentesimo2) vigesimo3) quarto.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1-7 aif S. 208 und 1-3 auf S. 209 (dortige 4-5 zu nachfolgender Urkunde).^
[S. 208]
1) Einschaltung 1424: Transiluanorum.^
2) Einschaltung 1424: Cybiniensi.^
3) Vorlage: fferia.^
4) 1424 März 21. ^
5) Vorlage: willicus.^
6) Einschaltung 1432: Apoldiae.^
7) So Vorlage. Fehlt in den Einschaltungen 1424 und 1432. ^
[S. 209]
1) Tintenwechsel.^
2) Einschaltung 1424: quadringenthesimo.^

3) Einschaltung 1432: vicesimo.^
_________________________________________________________________________

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/4546

Urkunde Nr. 2041 aus Band IV

Seite im UB:
346-347
Heute in:
Hermannstadt, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Sibiu a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei]
Heutige Signatur:
Kirchenarchive A.B. [Colecţia de documente ale parohiilor ev. CA săseşti] Serie I (Inventar 223), Nr. 497 - Abt. 21: K. A. Hermannstadt [Parohia Ev. CA Sibiu], Nr. 7.
Druckvorlage:
nach Original
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
_____________________________________________________
2041

Hermannstadt 1428 April 28 Die Sieben Stühle bestätigen die von Albul, dem comes curiae (Vornik) des walachischen Woiwoden Dan II., in dem Grenzstreit zwischen Grosspold und Tetscheln getroffene Entscheidung.

Orig. Perg. Archiv der ev. Kirchengemeinde A. B. Grosspold. Schildförmiges Siegel, weisses Wachs in Wachsschüssel, an weisser Hanfschnur angehängt; der Stempel ist sehr schadhaft. Die Urkunde ist von demselben Schreiber geschrieben wie die zweite Ausfertigung von Nr. »1874.

Nos iudices iuratique consules septem sedium Saxonicalium partium Transsiluanarum. Memoriae commendantes significamus tenore praesentium quibus expedit universis, quomodo Albul comes curiae magnifici viri Daan vaivodae Transalpinensis reddeundo in regalibus ambasiatis de Kweuino venit in Cibiniensem civitatem ibique nobiscum eo congregalis similiter1) et constitutis coram nobis publice fatendo recognovit, quomodo ipso in Homlas veniente quandam contraversiam et litis materiam vertentem inter hospites et populos de Apoldia superiori parte ab una, ab alia vero parte Olachos de Tytslaw, ad dictam Homlas pertinentes ex parte cuiusdam partis territorii versus et penes castrum ac molendinum lapideum iacentis et cum querela sibi propositam percepisset et quomodo ipse singularis supplicationis ad instantiam utrarumque partium maiorem ob cautelam certum suum hominem cum hominibus de Dobrica et Apoldia inferiori ad videndum et experiendum certam rei veritatem illac transmisisse. Quoniam post reversionem eorum ad ipsum in Cibinio coram nobis unanimiter consonantes retulerunt, quod praefati hospites et populi de dicta Apoldia superiori secundum metas territoriorum multas iniurias et magna dampna ab ipsis Olachis de Tytslaw sustinuissent et de praesenti sufferrent et quod iamdicti Olachi nullum penitus [iu]s2) ad eandem partem territorii habere dinoscuntur, quare praefatus Albul tamquam certus iudex suum per dominum praedictum substitutus supradictam partem [S. 347] territorii propter quam lis fuit orta iudicio et iustitia exposcentibus saepevisis hominibus de Apoldia superiori coram nobis adiudicavit cum suis literis ipsis desuper collatis confirmando iniungens ipsis Olachis sub роеnа eruitione oculorum et privatione omnium bonorum ipsorum quod per amplius et deinceps dictas metas transcedere nullomodo debeant nec praesumant modo aliquali nobisque committendo supplicare curavit ut et nos dictam suam sententiam literis nostris mediantibus, ut inconcussa permaneat roborare dignaremur. Nos itaque petitionibus iusta petentibus volentes obviare et specialis petitionis saepevisi Albul ob respectum verius tamen communis iustitiae ob intuitum praesentes nostras literas sub appensione nostri minoris sigilli munimine roboratas praetactis hominibus de Apoldia superiori duximus conferendas iudicium et sententiam saepedicti Albul cum eisdem nostris literis approbantes, ratificantes et confirmantes in robur et testimonium omnium praemissorum. Datum et actum feria quarta proxima post festum sancti Georgii anno domini Mo CCCCo vigesimo octavo in Cibinio.<fnz>

<fnzt>1) Vorlage: siml.</fnzt> <fnzt>2) Lücke: 0.4 cm. </fnzt>

Zurück zur Suche
_____________________________________________________________________

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog/2637

Urkunde Nr. 2359 aus Band V

Seite im UB:
46-47
Heute in:
Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]
Heutige Signatur:
DL (Diplomatikai Léveltár) Nr. 30 436.
Druckvorlage:
nach Original
Abdruck als:
Volltext
Sprache:
Latein
_______________________________________________

2359

Peterwardein 1439 September 18 König Albrecht ersucht das Weissenburger Kapitel, Johann Zaz von Johannisberg, Grafen von Mühlbach, in den Besitz von Aciliu / Tetscheln, Tilişca (Thompahaza), Mihalţ und Sărăcsău einzuführen.

Orig. Pap. Ungar. Landesarchiv Budapest Dl. 30436. Siegel in rotes Wachs, papierbedeckt, auf der Rückseite zum Verschluss aufgedrückt, Reste.

Druck: Teleki, Hunyadiak kora (») X, 74 Nr. 31.


Albertus dei gratia Romanorum rex semper augustus ac Hungariae, Bohemiae, Dalmaciae, Croaciae et cetera rex et dux Austriae et cetera fidelibus nostris capitulo ecclesiae Transsiluanae salutem et gratiam. Cum nos pro fidelibus serviciis fidelis nostri nobilis magistri Johannis Zaz, filii Balthasar de Enyed alias de Zenthjanushegye, comitis de Zazsebes, prothonotarii cancellariae nostrae maiestatis per eum nostrae serenitati exhibitis et impensis quasdam possessiones Echelew, Thompahaza vocatas, quae quondam Oswaldi et Jacobi filiorum magistri [filii]1) quondam Johannis Thompa de eadem Thompahaza praefuissent et per defectum seminis eiusdem ad manus nostras regias [ ]2) Michaelis plebani de Zazsebes ac Ladislai et Johannis filiorum Pauli de Kerek fratrum carnalium [ ]3) existere per [ ]4) item [ ]5) Myhalczfalua et Chorokzow vocatas [ ]6) comitatibus habitas, in quarum pacifico dominio uti dictus magister Johannes Zaz asserit prog [ ]7) filii praefati Jaak ab antiquo perstitissent et ipse existeret etiam de praesenti simul cum iuri [ ]8) quem haberemus et nostram quibuscumque modis causis et rationibus concerneret maiestatem necnon cunctis earum [ ]as9) nostrae exposita sunt maiestati stantibus et se habentibus, praefato magistro Johanni Zaz ac praedictis [ ]10) suis quoad mediam partem, ac annotatis Michaeli plebano ac Ladislao Johanni et Petro [ ]11) heredibus et posteritatibus universis vigore aliarum literarum nostrarum exinde confectarum in perpetuum [ ]12) vestrum homines in dominium earundem legitime fecerunt introduci. Igitur fidelitati vestrae firmiter praecipiendo mandamus, quatenus vestrum mittatis hominem pro testimonio fide dignum, quo praesente Stephanus de Naghw [ ]13) aut Johannes Horwath vel Thomas de Fahyd sin Stephanus magnus de Hydeghyz seu Ladislaus de Gald aut Benedictus de Beld aliis absentibus homo noster ad facies praetactarum possessionum consequenterque iuris nostri regii in eisdem habiti14) vicinis et commetaneis earundem universis inibi legitime convocatis et praesentibus accedendo introducat praefatos magistrum Johannem Zaz ac Balthasar patrem et Georgium carnalem, Michaelem plebanum, Ladislaum, Johannem et Petrum in dominium earundem, statuatque easdem et idem eisdem praemissae nostrae donationis titulo perpetue possidendo, si non fuerit contradictum. Contradictores vero si qui fuerint, evocet ipsos contra annotatos magistrum Johannem Zaz et Balthasar patrem et Georgium carnalem, Michaelem plebanum, Ladislaum, Johannem et Petrum in praesentiam vaivodae partium nostrarum Transsiluanarum ad terminum competentem rationem contradictionis eorum reddituri. Et post haec huiusmodi introductionis et statutionis seriem cum contradictorum et evocatorum, si qui fuerint vicinorumque et commetaneorum, qui praedictae statutioni intererunt nominibus ac termino assignato eidem vaivodae more solito rescribatis. Datum in Waradino Petri feria sexta proxima ante festum beati Mathei apostoli et evangelistae, anno domini M CCCCXXX nono.

Auf der Rückseite Adresse durch aufgeklebtes Papier verdeckt.

Unten links von der Kanzlei: Lecta. [S. 47]

Auf der Rückseite von anderer gleichzeitiger Hand: Homo regius Benedictus de Beld, capituli Baltasar presbyter de choro. Feria tertia proxima post festum beati Francisci primo ad Echellev in personis Pauli filii et Elenae filiae Anthonii Thompa ac Georgii et Margaretae filiae praefatae Elenae ex parte Echelle et Thompahaza contradictum extitisset, item sequenti die ad Michalchfalua ubi Petrus filius Georgi filii Jach de Chestue item nobilis domina Katherina relicta Barthe de Hidegviz filia condam magistri Yach de eadem Michalchfalua, item Albertus Boltha de Gald in personis Annae consortis suae filiae condam Georgi de Chestwe item Andreae filii,15) Potencianae filiae suorum personis necnon dominae Elizabet filiae praefati condam Georgii de Chestwe consortis videlicet Nicolai de Hozuthelk, item nobilis viri Herbarti de Balasfalua, Stephani et Nicolai filiorum ac Dorotheae filiae suae consortis scilicet Pauli de Kerelew ex parte Michalchfalua et Sorochozo.

Auf der Rückseite ferner von einer andern Hand des 15. Jh.s.: prima vox in tenebris sumus, 2a vox accusati sumus, 3a vox detenti sumus 4a vox in igne sumus u.s.w. Es kommen folgende arabische Zahlzeichen vor: 1, 2, 3, 4, 6, 7.



1) Schrift geschwunden 2,8 cm breit.^
2) Lücke 9,5 cm.^
3) Lücke 11 cm.^
4) Lücke 1,5 cm.^
5) Lücke 2 cm.^
6) Lücke 10,5cm.^
7) Lücke 9,5 cm.^
8) Lücke 8 cm.^
9) Lücke 8,3 cm.^
10) Lücke 8,7 cm.^
11) Lücke 7 cm.^
12) Lücke 8 cm.^
13) Lücke 1 cm welgh. ^
14) Von consequerterque bis habiti über der Zeile nachgetragen.^
15) Vorlage fili.^


Zurück zur Suche





N-am dat toate documentele despre Tetscheln/Ecsellö/Aciliu, desi tocmai in aceasta perioada se tot stabilelsc mereu hotarele cu Apoldia Superior/Apoldul de Sus.

Insa mi se pare ciudat, un SAT prapadit, ACILIU este mereu mentionat intr- o groaza de documente intr-o perioada cand despre Bucuresti (sau alte celebritati) nici vorba nu era..

Ia dati o cautare in UB cu Tetscheln

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog?utf8=%E2%9C%93&q=Tetscheln&search_field=all_fields&commit=Suchen

sau cu Echelew

http://germa229.uni-trier.de:3000/catalog?utf8=%E2%9C%93&q=Echelew&search_field=all_fields&utf8=%E2%9C%93&commit=Suchen



Ar mai fi, dar nu-mi vin in minte variante potrivite de nume, nu stiu la ce s-or fi gandit Notarii Regelui cand au scris despre lucruri pe care nu le cunosteau direct..veniti numai pentru a inregistra o dezbatere..
Sau la ce se gandesc cei care i-au transcris in tipar...



Du Cange, et al., Glossarium mediæ et infimæ latinitatis. Niort : L. Favre, 1883-1887.

http://ducange.enc.sorbonne.fr/doc/biblio


Nu uitati sa dati un ochi pe aici:

Sibiu Patrimoniul Istoric.Cladire de cladire cu ISTORIC
http://patrimoniu.sibiu.ro/ro



Georg Schoenpflug von Gambsenberg
Last edited by Retras la cerere on 17.08.2013 13:13, edited 1 time in total.

Posts: 279
Joined: 15.05.2007 10:21
PostPosted: 30.06.2013 22:54
Buna ziua Dl Georg, si imi cer scuze pt intarzierea cu care raspund. Multumesc pt raspunsul detaliat si informatiile oferite. Dau o bere cand ajungeti prin Sibiu :beer:

Si acum cateva mici observatii :

Retras la cerere wrote:3.

E o simpla intamplare explicabila..in 2000 de ani, imposibil sa nu gasesti chestii care in DIFERITE limbi dau coincidente, mai ales daca fac parte din aceeasi familie lingvistica mare (indo-europene).

..................


Perfect de acord, matematic vorbind e posibil insa probabilitatea e mica ...... cam aceeasi sa zicem, ca in cateva sute de ani, undeva prin Polonia sa apara un sat numit Schoenpflug si un sfert din barbatii de acolo sa se numeasca Georg, fara ca dumneavoastra sa aveti vreo legatura :lol:

Retras la cerere wrote:3.
.............................

Maniu, ata ca nume, cat si prenume vine direct din EMANUEL, un nume mai frecvent in lumea catolica, aici in Transilvania introdus prin Religia Crestina de Rit Greco-Catolic. Evident, trec�nd prin faza de DIMINUTIVIZARE ca prenume de copil, apoi s-a transferat prin uz curent catre nume si prenume clasice. Avem si forma MANU...

R�su' lumii, lumea e mica,la fel exista in limba maghiara un transfer din EMANUEL catre varianta mai scurta MAN�.

..............................


Conform wikipedia, in sec XV, in Rasinari, unul din preotii vremii se numea "Maniu", deci numele pare a fi mai vechi decat biserica greco catolica.

Radicalul "man", pare intradevar a fi des intalnit in diverse nume din toata lumea(ca fapt divers, se pare ca este chiar si un nume hawaian), fiind prezent chiar in mai multe nume romanesti (cu sau fara origini comune): Manole, Manuil, Manea

Retras la cerere wrote:3.
.............................
Insa mi se pare ciudat, un SAT prapadit, ACILIU este mereu mentionat intr- o groaza de documente intr-o perioada cand despre Bucuresti (sau alte celebritati) nici vorba nu era..
..............................


Ehee.... au avut ghinionul/norocul sa se certe cu unii care stiau sa scrie :D

Offtopic:
Alta chestie ciudata pe care am descoperito in documentele dumneavoastra e ca in limba romana, pt localitatea Apold se foloseste varianta oficiala (latina), si nu o transcriere a denumirii sasesti, cum se intampla in majoritatea cazurilor

Return to Sibiul Vechi

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 4 guests

cron